ภาษาไทยกับครูภัค - บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม หมายถึงกลอง

บัณเฑาะว์ อ่านว่า  บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ กัณฑ์เทศน์ อ่านว่า ๑ ครุฑ อ่านว่า ๒ มณฑป อ่านว่า ๓ ทัณฑฆาต อ่านว่า ๔ มณฑล อ่านว่า ๕ บิณฑบาต อ่านว่า ๖ บัณฑิต อ่านว่า ๗ บัณเฑาะว์ อ่านว่า ๘ บุณฑริก บัณเฑาะว์ คอยเคาะจังหวะขณะ เดินไปด้วยกัน หน่มน้อยตระกลผ้ดี ๒ คนแต่งกายอย่างวิจิตรงดงามถือพาน ทองทรงดอกบัว บนพานมีนกการเวกซึ่งเชื่อกันว่าเป็นนกสวรรค์ที่มี

บัณเฑาะว์ - พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน บัณเฑาะว์ อ่านว่า คำว่า บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ ทั้งๆที่มันควรจะเป็น บัน-เทาะ ตามตัว ฑ คำว่า มณฑป ก็เช่นกัน มน-ดบ แทนที่จะเป็น มน-ทบ บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ กัณฑ์เทศน์ อ่านว่า ๑ ครุฑ อ่านว่า ๒ มณฑป อ่านว่า ๓ ทัณฑฆาต อ่านว่า ๔ มณฑล อ่านว่า ๕ บิณฑบาต อ่านว่า ๖ บัณฑิต อ่านว่า ๗ บัณเฑาะว์ อ่านว่า ๘ บุณฑริก

พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย อนุปสัมบัน คือ บัณเฑาะก์ บัณเฑาะว์ กลองเล็กชนิดหนึ่งมีหนังสองหน้าตรงกลางคอด  บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม หมายถึงกลองสองหน้าชนิดหนึ่งมีหลักอยู่ตอนบน ผูกตุ้มห้อยลงมาทางหน้ากลอง ใช้ไกวให้ตุ้มแกว่งกระทบหน้ากลองทั้งสองข้าง มาจากคำบาลี ป